Namaszczenie chorych

"Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5,14-15).
"Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu"

Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11; Katechizm Kościoła Katolickiego 1499

 

Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:

• zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;

• umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;

• przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;

• powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;

• przygotowanie na przejście do życia wiecznego.

 

Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić:

• „wiernemu, który po osiągnięciu używania rozumu, znajdzie się w niebezpieczeństwie śmierci na skutek choroby lub starości” (KPK 1004, par. 1; por. KKK 1514, 1528, 1523; SCh 8), przy czym chory nie musi znajdować się „w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia” (KKK 1514);

• osobom starszym, „u których pogłębia się słabość” (KKK 1515);

• osobom, które czeka „trudna operacja” (KKK 1515), jeśli jej przyczyną jest niebezpieczna choroba (SCh 10);

• chorym dzieciom, o ile „mają już przynajmniej ogólną świadomość dokonujących się czynności”;

• „chorym, którzy – będąc przytomni na umyśle – przynajmniej pośrednio o niego prosili” (KPK, kan. 1006);

• „chorym, którzy stracili już przytomność lub używanie rozumu […] jeśli wiadomo, że gdyby mieli świadomość jako wierzący, prosiliby o namaszczenie” (SCh 14); „W wątpliwości, czy chory osiągnął używanie rozumu, czy poważnie choruje albo czy rzeczywiście już umarł, należy udzielić tego sakramentu” (KPK, kan. 1005);

• ponownie, jeśli po przyjęciu namaszczenia chory odzyskał zdrowie, a następnie popadł w nową ciężką chorobę (KKK 1515; KPK, kan. 1004, par. 2), lub „jeśli choroba się pogłębia” (KKK 1515; por. KPK, kan. 1004, par. 2).

Sakramentu namaszczenia chorych nie wolno udzielić:

• zmarłemu; „jeśli jednak istnieje uzasadniona wątpliwość czy chory zmarł naprawdę, można udzielić namaszczenia warunkowo;

• „tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim” (KPK, kan. 1007).

• Tego Sakramentu udzielamy podczas Nabożeństw dla chorych.

• Na przyjście kapłana prosimy przygotować: biały obrus, postawić krzyż na stole i wodę święconą oraz zapalić świece.

• Do chorych będących w niebezpieczeństwie śmierci udajemy się o każdej porze.

• Według przepisów prawa kanonicznego Sakramentu Namaszczenia Chorych udzielamy ludziom ciężko chorym, oraz będącym w podeszłym wieku. Można go przyjmować wielokrotnie w różnych chorobach, jednak nie należy go nadużywać. Tzn. jeśli ktoś codziennie uczęszcza do kościoła nie powinien przyjmować tego Sakramentu na Nabożeństwach dla chorych!

• Serdecznie prosimy, aby chorych zgłaszać w zapowiedzianych dniach. Będzie nam wtedy łatwiej zaplanować dojazd do chorych. Prosimy także, aby lżej chorym umożliwić przybycie do kościoła

 

POGRZEB

• Zgłaszając pogrzeb do kancelarii parafialnej należy przynieść akt zgonu zmarłego z USC.

• Nasz udział w pogrzebie niech będzie wyrazem wiary w życie wieczne. Dlatego podczas konduktu żałobnego starajmy się modlić i śpiewać, a nie tylko być widzami. Nie rozmawiajmy w czasie prowadzenia ciała do kościoła, i w czasie odprowadzania na cmentarz.

• Rodzina zmarłego niech przystąpi wcześniej do Spowiedzi św. W czasie każdego pogrzebu w konfesjonale jest kapłan – szczególnie dla tych którzy przyjeżdżają z daleka.

• Zamawiając nekrolog zmarłego w Zakładzie Pogrzebowym prosimy pisać na nim prawdę zwłaszcza, jeśli chodzi o zaopatrzenie, bądź nie zaopatrzenie Sakramentem Namaszczenia Chorych zmarłego.

• Wielu z was, (a przyjmuje się ten zwyczaj coraz powszechniej) zamawia Msze św. za zmarłych. To piękny gest pamięci i pomocy zmarłym.