Kościoły pomocnicze

Kościół św. Marka nad Wisłoką

I. Historia

Zbudowany w latach 1792-1795 na rzucie prostokąta zamkniętego półkoliście od strony prezbiterium, orientowany, murowany, w stylu późnobarokowym. Początkowo był kaplicą cmentarną pod wezwaniem św. Michała, a później św. Marka.
W 1784 r. (na podstawie dekretu cesarza Józefa II) zamknięto cmentarz przy kościele św. Mateusza
i urządzono nowy nad rzeką Wisłoka. Wielokrotnie wylewy Wisłoki powodowały obrywanie się skarpy od strony cmentarza i po kolejnym wylewie woda podmyła teren cmentarza tak, że zabrała ze sobą nawet trumny. Jeszcze kilka razy tak się stało i wreszcie około 1860 r. postanowiono urządzić cmentarz na piaszczystym pagórku przy drodze do Sandomierza. (Dziś to cmentarz parafialny przy ul. H. Sienkiewicza.) Odtąd cmentarz nad Wisłoka i kaplica cmentarna stopniowo niszczały.
W 1942 r., w ramach gruntownego remontu zniszczonej kaplicy, od wschodu dobudowano zakrystię. Organizatorami remontu byli: ks. Adolf Lachman, ks. Józef Szafer, inż. Piotr Przemysław Więckowski, inż. arch. Jan Chutkowski i cechmistrz Stanisław Weryński. Od tego czasu kaplica służyła wiernym jako kościół pomocniczy.
Z inicjatywy proboszcza parafii św. Mateusza, ks. Janusza Kłęczka, w latach 2011-2013 przeprowadzono remont kapitalny obiektu i modernizację otoczenia według projektu mgr inż. arch. Magdaleny Hasek, w ramach realizacji wspólnego z Gminą Miejską Mielec projektu Przywrócenie historycznej funkcji centrum handlawo-rekreacyjnego miasta Mielca zabytkowemu Śródmieściu z rynkiem i bazyliką mniejszą św. Mateusza.

II. Aktualny opis

Ściany na zewnątrz i wewnątrz są podzielone uproszczonymi pilastrami, na zewnątrz narożniki zaokrąglone, belkowanie uproszczone z bogato profilowanym gzymsem. Fasadę zwieńcza oprofilowany szczyt ze spływami i barokowymi figurami św. Marii Magdaleny i św. Hieronima. Pośrodku górnej części fasady, w ramie okiennej umieszczono witraż Matki Bożej z Dzieciątkiem.
Po prawej stronie głównego wejścia zamontowano w listopadzie 1986 r. tablicę upamiętniającą to miejsce jako punkt kontaktowy i schronienie Władysława Jasińskiego „Jędrusia” i wielu innych żołnierzy AK w czasie II wojny światowej. Po lewej stronie krzyż harcerski i rocznicowa tabliczka 14. Mieleckiej Drużyny Harcerskiej (1981-2006). Wewnątrz świątyni – w prezbiterium – stoi ołtarz z krzyżem i wizerunkiem Pana Jezusa. Po lewej stronie ołtarza ustawiono figurę Najświętszej Maryi Panny, którą odnaleźli harcerze w piwnicy pod kościołem w czasie remontu w 1942 r. Ponadto z lewej strony ołtarza umieszczono kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, a z prawej – obraz św. Marka Ewangelisty. Na lewej bocznej ścianie znajdują się figury Najświętszej Panny Maryi i św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem, na prawej bocznej ścianie – figury św. Józefa z Dzieciątkiem i Pana Jezusa, a na obu ścianach symboliczna Droga Krzyżowa. Istotnym elementem wystroju są 4 współczesne witraże.

 

Kościół p.w. Najśw. Serca Pana Jezusa w Osiedlu Wojsław

Kościół p.w. Najśw. Serca Pana Jezusa w Osiedlu Wojsław wybudowany w latach 1985 – 1992 wg projektu inż. arch. Zygmunta Trelskiego z Mielca.